Suzanne Lommers (29), lasser bijLommers Welding

De bouw- en infrasector is een mannenwereld. Maar wie goed zoekt, komt wel degelijk ook vrouwen tegen. Op deze pagina bieden we hun een podium. Om te lezen wat ze beweegt, hoe ze hun werk doen en vooral hoe het is om als vrouw in een overwegend mannenwereld werkzaam te zijn. In deze editie geven we het woord aan Suzanne Lommers, inmiddels 7 jaar werkzaam als lasser bij Lommers Welding.

29 jaar jong is ze nog maar, en al meer dan 7 jaar ervaring met vrijwel alle voorkomende laswerkzaamheden op aansprekende infraprojecten. Suzanne Lommers leerde van vader Henk de kneepjes van het vak en is inmiddels ‘one of the guys’. Toch was haar vader niet direct gecharmeerd van het idee dat dochterlief in het bedrijf kwam werken. “Weliswaar ging ik van jongs af aan mee met mijn vader op ‘karwei’, maar hij had zich voor mij een andere toekomst voorgesteld, buiten de bouwput”, zegt ze. “Na mijn kappersopleiding en een kort avontuur in de horeca begon het toch te kriebelen. Mijn hart ligt bij de techniek. Na een goed gesprek met mijn ouders ging mijn vader overstag, maar met dien verstande dat ik een lasopleiding zou volgen.” De rest is geschiedenis.

Van lassen conform NEN-EN 1090 executieklasse 1, 2, 3 en 4 met eventueel CE en/of bijvoorbeeld de ROK, het uitvoeren van laswerkzaamheden, snijden en (de-)monteren tot bouwen en verhuren van drijvende pontons en werkvlotten. Lommers Welding Service is van alle markten thuis en uitgebreid gecertificeerd, waaronder ook VCA, ISO 9001, 3834 en 17660-1 en de trede 2 op de Safety Culture Ladder. Ook Suzanne is voor vrijwel al die aspecten gecertificeerd, in alle staalsoorten en alle posities. “Na mijn opleiding heb ik eerst een tijdje in de werkplaats doorgebracht, maar al snel mocht ik mee naar buiten. De A9 Gaasperdammertunnel was een van de eerste projecten waar ik een bijdrage aan heb geleverd. Hier heb ik ook veel geleerd, van snijden en lassen tot het ontdekken van de dagroutine.”

Suzanne doorkruist het hele land. “Ik ben overal wel geweest van Zeeland op de Maasvlakte tot de nieuwe ondergrondse fietsenstalling op het Leidseplein, en heb mooie dingen mogen zien en maken. En het leuke is, dat ik op veel projecten ook samen met mijn vader optrek. Dat had hij jaren geleden niet kunnen voorzien. De band met mijn familie is sowieso heel hecht. Ik ben dankbaar voor het feit dat ik samen met mijn vader, moeder én broer mag werken. En natuurlijk ook met alle andere fijne collega’s waarmee we samen mooie projecten maken.” Ondanks de lange dagen en het soms zware werk, voelt Suzanne zich op haar plek in het familiebedrijf en de vele mannen. “Als je doet wat je leuk vindt, voelt het niet als werk. Zeker een paar jaar geleden was ik als vrouw echt een uitzondering op de bouw. Als lasser overigens nog steeds. Maar dat ervaar ik niet als onprettig. Integendeel. Op het werk ben ik ‘one of the guys’.”

Het is fijn om buiten bezig te zijn en je bent ook een soort van eigen baas, zo ervaart Suzanne haar werk. “Er wordt van je verwacht dat je zelfstandig iets maakt. Je wordt niet constant op je vingers gekeken. Natuurlijk werken we met zwaar staal, maar handige hulp- en hijsmiddelen maken het werk tegenwoordig minder zwaar.” Suzanne blijft dus voorlopig nog wel even actief in de bouwputten.